La Hierba
"Segador que estás segando, debajo de la neblina, si la guadaña no corta, saca la piedra y afila".
El duro y crudo invierno en Xares y toda su comarca, con el frío, hielos y nevadas, impide que durante esa época, el ganado pueda salir a pastar libremente como lo hace el resto del año, permaneciendo todo el tiempo en la cuadra, por tanto hay que procurarles el alimento necesario para toda la temporada, por lo que la siega, acarreo y almacenaje de la hierba es una labor tan importante para la vida animal, como puede ser la siega del centeno, la malla o el cultivo de patatas para las personas.Esta labor destaca de las demás labores agrícolas por su ingente esfuerzo físico, dado que los prados más grandes se encuentran en la sierra o alejados del pueblo, con lo que todo el proceso dura varios dias.La siega de la hierba, se realiza generalmente durante el mes de Junio y en ella colaboran todos los miembros adultos de la familia y los vecinos o familiares necesarios según la superficie que haya que cortar. Al despuntar el alba, cuando la hierba aún permanece humedecida por el rocío y los mosquitos e insectos aún no hacen su molesta aparición, antes de que el sol caliente con fuerza, hechos todos los preparativos, picada (afilada) la guadaña, colocado a la cintura el cuerno y la piedra de afilar y la "fardela" con la comida necesaria para pasar el día entero en el monte, los segadores se dirigen hacia los prados, andando o a caballo, según la distancia para comenzar su tarea, lo que hacen con un ritmo constante, acompasado y monótono, que va dejando esparcidos los primeros "marallos" en hileras que son volteadas por otros segadores para que vayan secando.Esta labor se realiza durante todo el d´´ia hasta el anochecer, con la lógica parada para comer y de vez en cuando descansar y dar un traguito a la bota de vino.Una vez seca la hierba, se va amontonando a lo largo del prado, para facilitar la labor de carga en el carro y trasladarla días mas tarde, una vez seca hasta el pajar donde quedará almacenada y se irá distribuyendo diariamente a los animales.

"Segador que estás segando, debaixo da neboeira, se a gadaña non obra de acurtamento, saca a pedra e afila".
O duro e cru inverno en Xares e toda a súa comarca, co frío, xeos e nevadas, impide que durante esa época, o gando poida saír a pastar libremente como faino o resto do ano, permanecendo todo o tempo na corte, polo tanto hai que procurarlles o alimento necesario para toda a tempada, polo que a sega, carrexo e almacenaxe da herba é un labor tan importante para a vida animal, como pode ser ségaa do centeo, a malla ou o cultivo de patacas para as persoas.Este labor salienta das demais labores agrícolas por seu inxente esforzo físico, dado que os prados máis grandes atópanse na serra ou afastados do pobo, co que todo o proceso dura varios dias.Ségaa da herba, realízase xeralmente durante o mes de Xuño e nela colaboran todos os membros adultos da familia e os veciños ou familiares necesarios segundo a superficie que faia que cortar. Ao despuntar o alba, cando a herba aínda permanece humedecida polo orballo e os mosquitos e insectos aínda non fan a súa molesta aparición, antes de que o sol quente con forza, feitos todos os preparativos, picada (afiada) a gadaña, colocado á cintura o corno e a pedra de afiar e a "fardela" co xantar necesaria para pasar o día enteiro na monte, os segadores diríxense para os prados, andando ou a cabalo, segundo a distancia para comezar a súa tarefa, o que fan cun ritmo constante, compasado e monótono, que vai deixando espallados os primeiros "marallos" en fileiras que son volteadas por outros segadores para que vaian secando.Este labor realízase durante todo o d''ia ata o anoitecer, coa lóxica parada para comer e de vez en cando descansar e dar un traguito á bota de viño.Unha vez seca a herba, se vai amontoando ao longo do prado, para facilitar o labor de carga no carro e trasladala días mais tarde, unha vez seca ata a palleira onde quedará almacenada e se irá distribuíndo diariamente aos animais.

"Moissonneuse qui fauches, au-dessous du brouillard, si la faux ne coupe pas, de l'extraction la pierre et aiguise".
Le douro et l'hiver brut en Xares et tout son secteur, avec le froid, glaces et Nevada, empêche que pendant cette époque, le bétail puisse sortir à brouter librement comme le fait le reste de l'année, en restant tout le temps dans le hall, par conséquent faut leur procurer l'aliment nécessaire pour toute la saison, ce pourquoi la moisson, entraîne et emmagasinage de l'herbe est une tâche tellement importante pour la vie animale, comme peut être la moisson du seigle, la maille ou la culture de pommes de terre pour les personnes.Cette tâche souligne de des autres tâches agricoles par son effort physique énorme, puisque les prés plus grands sont dans la montagne ou éloignés du peuple, ce pourquoi tout le processus dure plusieurs jours.La moisson de l'herbe, est effectuée généralement pendant le mois de juin et en elle collaborent tous les membres adultes de la famille et les voisins ou les parents nécessaires selon la surface qu'elle faut couper. En émoussant le blanc, quand l'herbe restera encore humedecida par la rosée et les moustiques et les insectes encore ils ne font pas leur apparition gênante, avant que le soleil chaud avec force, faits tous les préparatifs, piquée (aiguisée) la faux, placé à la ceinture la corne et la pierre d'aiguiser et la "fardela" avec le repas nécessaire pour passer le jour complet dans la montagne, les moissonneuses s'adressent vers les prés, en marchant ou à cheval, selon la distance pour commencer sa tâche, ce qui font avec un rythme constant, acompasado et monotone, qu'il laisse dispersés le premier "marallos" dans des rangées qui Cette tâche est effectuée pendant tout le d´´ia jusqu'à la tombée de la nuit, avec la logique arrêtée pour manger et de temps à autre reposer et donner un traguito à la botte de vin.Une fois qu'il sèche l'herbe, il s'accumule le long du pré, pour faciliter la tâche de charge dans la voiture et la transférer par jours plus tard, une fois qu'il sèche jusqu'à l'étable où elle sera stockée et il sera distribué quotidiennement aux animaux.

"Harvester that you are harvesting, underneath from the fog, if the scythe does not cut, removes the stone and sharpens".
The duro and harsh winter in Xares and all its region, with the cold, snow-covered ice and, prevents that during that time, the cattle can leave to pastar freely since makes the rest of the year, remaining all along in the block, therefore it is necessary to try the necessary food to them for all the season, reason why the harvest, transport and storage of the grass is a so important work for the life animal, as can be the harvest of the rye, the potato mesh or culture for the people. This work emphasizes of the other agricultural workings by its enormous physical effort, since the greatest meadows are in the mountain range or remote of the town, with which all the process lasts several days.
The harvest of the grass, is made generally during the month of June and in her all the adult members of the family and the necessary neighbors or relatives collaborate according to the surface that there is to cut. When blunting the dawn, when the grass still remains dampened by the dew and the mosquitos and insects not yet make their annoying rhythmic and singsong appearance, before the hot sun with force, facts all the preparations, pricked (sharpened) the scythe, placed to the waist the horn and the stone to sharpen and "fardela" with the food necessary to spend the whole day in the mount, the harvesters go towards the meadows, walking or to horse, according to the distance to begin their task, which does with a constant rate, that is leaving scattered the first "marallos" in rows that they are turned around by other harvesters so that they are drying. This work is throughout made d´´ia until the dusk, with the stopped logic to eat and once in a while to rest and to give a traguito to the wine boot. Once dry the grass, is crowded throughout the meadow, to facilitate the work of load in the car and to transfer it days but late, once dry until the barn where it will be stored and will be distributed daily to the animals.